• Türkler; hz. Ömer zamanında, 642 Nihavend Savaşı’ndan sonra, yani Vıı. (7.) yüzyıl ortalarından itibaren Müslüman Araplarla temas etmeye başlamışlardır. • iran’da kurulan Sasani Devleti’nin yıkılmasından sonra E m e vi Dönemi’nden (661-750) itibaren Kafkasya’da hazarlar ve Maveraünnehir Bölgesi’nde Türgişlerle savaşlar yapılmış ve Türk-Arap ilişkilerinde “Mücadele Devresi” olarak adlandırılan dönem yaşanmıştır. • emevilerin haksız vergi almaları, mevali anlayışı gibi Arap olmayanlara uyguladığı olumsuz politikalar nedeniyle emeviler zamanında Türklerin islamiyet’i kabulü küçük gruplarla sınırlı kalmıştır. • emevilerden sonra islam devletinde Abbasiler yönetime gelmişlerdir. Abbasiler, Müslümanlar arasında etnik köken ayrımı yapmayarak görevleri yetenek ve becerilere göre vermişlerdir. Bu durum ve ayrıca onları iktidara getiren hareket içerisinde iranlılarla birlikte Türklerin de yer almış olması, yeni dönemde Türklerin Araplara daha yakın durmalarına imkân sağlamış ve “Dostane İlişkiler Devresi” olarak isimlendirilen bu dönemin başındaki Talas Savaşı (751) da bu gelişmeye önemli bir ivme kazandırmıştır. ➢Talas Savaşı (751): Orta Asya’da Kök Türk Devleti yıkılmış, siyasi otorite boşluğu ortaya çıkmıştır. Bu siyasi boşluktan faydalanmak isteyen Araplar ve Çinliler Batı Türkistan için mücadeleye başlamışlardır. Abbasiler ve Çinliler arasındaki bu mücadele Talas Savaşı’na neden olmuştur. Abbasiler bu savaşta Çin’e karşı Türklerle ittifak kurmuş ve Türklerin desteği ile büyük bir zafer kazanmışlardır. Zaferden sonra Araplar ve Türkler arasında başlayan dostluk ve iyi ilişkiler sayesinde Türkler İslam dinini yakından tanıma fırsatı bulmuştur. Böylece Türkistan coğrafyasında islamiyet’in yayılmasıyla Batı Türkistan Çin egemenliğine girmekten kurtulmuş ve Türk-İslam tarihi başlamıştır. Bununla birlikte Müslümanlar kâğıt, matbaa, barut, pusula vb. buluşları kullanmayı Çinlilerden öğrenerek bunların dünyaya yayılmasına aracılık etmişlerdir.